Theorievorming
Interactie met het publiek - theorie
Een belangrijk onderdeel van het project is de actieve betrokkenheid van het publiek. Om de thematiek van het project te kunnen ‘ervaren’ is een actieve medewerking van het publiek belangrijk. De onderliggende theorie voor een dergelijke visie op de rol van het publiek wordt hier toegelicht.
Merleau-Ponty
Een belangrijke theoretische basis is de fenomenologie. Het uitgangspunt van de mens als een ‘lichaam-subject’, om met de woorden van de fenomenoloog Maurice Merleau-Ponty te spreken,
geeft de verbinding aan van onszelf met anderen en met de wereld. Om tot een wezenlijke beschouwing van ons en onze directe leefwereld te komen is een pure, onbevangen ervaring noodzakelijk. Er is niet zoiets als wij (de mensen) aan de ene kant en het object aan de andere kant. De onmiddellijke -niet bemiddelde- ervaring van onze omgeving kan de sleutel zijn tot essentieel beschouwen van ons denken en onze verhouding tot de wereld om ons heen. Het lichaam is het medium van uitwisseling. Merleau-Ponty legt een grote nadruk op het wegvallen van de grenzen tussen lichaam en geest, en onderzoekt juist de samensmelting van beide in onze ervaringen, onze innerlijke beschouwing van de fenomenen buiten ons.
Fysieke ervaring van de bezoeker
In het parcours van The Unwanted Land zal dat een cruciale plaats innemen; de bezoeker zal zich niet alleen bevinden in de omgeving van de tentoonstelling, men wordt gevraagd om zich te verhouden tot deze artistieke wereld. Dit wordt bewerkstelligd door de directe ontmoeting met wat er zich in de geconstrueerde environment allemaal voordoet. Die opstelling, van kunstenaar en van bezoeker, is van belang om tot een oorspronkelijke, onmiddellijke ervaring te komen. Het aanschouwen is een activiteit die bewust moet worden en waarvoor het hele lichaam wordt ingezet. Het gaat om een doorgronding van het thema – de werkelijke, essentiële betekenis van verplaatsing/verplaatsen, gehechtheid en vervreemding
Interactieve architectuur van de tentoonstelling
Om een optimale communicatie tussen de kunstenaars onderling, tussen kunstenaars en bezoekers, tussen de gecreëerde environment en de bezoeker, en idealiter tussen de bezoekers onderling te stimuleren wordt de tentoonstelling zowel fysiek als in haar werking opgevat als een soort Architecture of Interaction. Dit verwijst naar het gelijknamig boekje van Yvonne Dröge Wendel en Lino Hellings uit 2005. Daarin schetsen de auteurs een aantal interactieve werkvormen/modellen waarin de verschillende posities van de betrokkenen zichtbaar worden. Zij onderscheiden verschillende posities – ‘Onlookers’ (toeschouwers), ‘Participants’ (deelnemers) en ‘Witnesses of Traces’ (getuigen). Bezoekers vloeien van de ene rol in de andere als ze deelnemen aan de tentoonstelling De installaties van The Unwanted Land zetten op verschillende manieren – spel, workshops, site-specific en procesmatige trajecten, participatie – aan tot deze dynamiek. Ze bewerkstelligen een relationele interactie die in zoverre onvoorspelbaar is dat een en ander sterk afhangt van de mate waarin de installaties in hun verbeeldingskracht de bezoekers motiveren en uitdagen deelnemers te worden. Participeren betekent ook: in relatie tot andere mensen, tot elkaar. Hier is ook weer de dialoog eerder doel dan middel. Hieruit ontstaat een andersoortig tentoonstellingsmodel.
(C) 2008 - Alle rechten voorbehouden